بیانات رهبر معظم انقلاب در باره ی زن و جایگاه او در ایران و غرب

دنیای استکباری ، در اشتباه است که خیال می کند ارزش و اعتبار زن به این است که خود را در چشم مردان آرایش کند تا چشم های هرزه به او نگاه کنند و از او تمتع گیرند و او را تحسین نمایند.

زن را به چشم یک انسان والا نگاه کنید، تا معلوم شود که تکامل و حق او و آزادی او چیست. زن را به عنوان موجودی که می تواند مایه ای برای صلاح جامعه با پرورش انسان های والا شود نگاه کنید، تا معلوم شود که حق زن چیست و آزادی او چگونه است.

زن را به چشم آن عنصر اصلی تشکیل خانه در نظر بگیرید،که خانواده اگر چه از مرد و زن تشکیل می شود و هر دو در تشکیل خانواده و موجودیت آن موثرند ، اما آسایش فضای خانواده ، آرامش و سکونتی که در فضای خانه است، به برکت زن و طبیعت زنانه است. با این چشم به زن نگاه کنند تا معلوم شود که او چگونه کمال پیدا می کند و حقوقش در چیست .

 آسایش فضای خانواده ، آرامش و سکونتی که در فضای خانه است، به برکت زن و طبیعت زنانه است.

از روزی که اروپایی ها، صنایع جدید را به وجود آورند در اوایل قرن نوزدهم که سرمایه داران غربی کارخانه های بزرگ را اختراع کرده بودند و احتیاج به نیروی کار ارزان و بی توقع و کم دردسر داشتند، زمزمه «آزادی زن» را بلند کردند؛برای این که زن را از داخل خانواده ها به درون کارخانه ها بکشانند؛به عنوان یک کارگزار از او استفاده کنند،جیب های خودشان را پر کنند و زن را از کرامت و منزلت خود بیندازند.

امروز آنچه که به عنوان «آزادی زن» در غرب مطرح است، دنباله همان داستان و همان ماجراست. لذا ظلمی که در فرهنگ غربی به زن شده است و برداشت غلطی که از زن در آثار فرهنگ و ادبیات غرب وجود دارد ، در تمام دوران تاریخ بی سابقه است. در گذشته هم در همه جا به زن ظلم شده است،اما این ظلم عمومی و فراگیر و همه جانبه ، مخصوص دوران اخیر و ناشی از تمدن غرب است.

زن را به عنوان وسیله التذاذ مردان معرفی کردند و اسمش را «آزادی زن»گذاشتند! در حالی که به واقع آزادی مردان هرزه برای تمتع از زن و نه آزادی زن بود.

زن را به عنوان وسیله التذاذ مردان معرفی کردند و اسمش را «آزادی زن»گذاشتند! در حالی که به واقع آزادی مردان هرزه برای تمتع از زن و نه آزادی زن بود. نه فقط در عرصه کار و فعالیت صنعتی و امثال آن، بلکه در عرصه هنر و ادبیات هم به زن ظلم کردند.

شما امروز،در داستان ها،در رمان ها،در نقاشی ها،در انواع کارهای هنری نگاه کنید،ببینید با چه دیدی به زن نگریسته می شود؟ آیا جنبه های مثبت و ارزش های والایی که در زن هست،مورد توجه قرار می گیرد؟ آیا آن عواطف رقیق،آن مهربانی و خوی مهرآمیزی که خدای متعال در زن به ودیعه گذاشته است- خوی مادری، روحیه نگهداری از فرزند و ترتیب فرزند- مورد توجه است با جنبه های شهوانی و به تعبیر آن ها عشقی؟ (که این تعبیر غلط و نادرستی است. این شهوت است نه عشق) زن را این گونه خواستند پرورش و عادت دهند: به عنوان یک موجود مصرف کننده. مصرف کننده دست و دل باز و کارگر کم توقع و کم طلب و ارزان.

اسلام این ها را برای زن ارزش نمی داند.اسلام با کارکردن زن موافق است. نه فقط موافق است، بلکه کار را تا آن جا که مزاحم با شغل اساسی و مهم ترین شغل او ،یعنی ترتیب فرزند و حفظ خانواده نباشد، شاید لازم هم می داند. یک کشور که نمی تواند از نیروی کار زنان در عرصه های مختلف بی نیاز باشد!اما این کار نباید با کرامت و ارزش معنوی انسانی زن منافات داشته باشد. نباید زن را تذلیل کنند و او را وادار به تواضع و خضوع نمایند.تکبر از همه انسان ها مذموم است ، مگر از زنان در مقابل مردان نامحرم! زن باید در مقابل مرد نامحرم متکبر باشد. در حرف زدن مقابل مرد نباید حالت خضوع داشته باشد. این ، برای حفظ کرامت زن است. اسلام این را می خواهد و این الگوی زن مسلمان است.